Dag 14. Waterval van San Ramon
5 augustus 2016 - Ometepe, Nicaragua
Door Ron.
Het is dag 4 in Granada en we lopen met onze reisblog een beetje achter op schema. Dat maakt niet uit. Ik zit hier heerlijk onderuit gezakt in een schommelstoel in een oud koloniaal pand met zwembad
Dag 14 dus. We zijn dan voor de tweede dag op het eiland Omotepe. Vandaag gaan we de klim naar de waterval maken en vanmiddag komen ze de scooters en de motor afleveren.
Pien blijft achter. Ze is te ziek om mee te gaan. Haar darmen spelen flink op. We trekken onze wandelschoenen aan. José Luiz gaat mee als gids. Hij neemt ook zijn jongere broer en zus mee. Zij zijn ook nog nooit bij de waterval geweest en zullen straks ook gasten moeten kunnen begeleiden als gids. Bepakt met 2 flessen water en ingesmeerd tegen de muggen vertrekken we. Het blijkt een waanzinnig mooie en zware klim van 5km lang en met stijgings percentages van meer dan 30% . Na ruim een kilometer wordt ons een lift aangeboden. We zijn niet te beroert om deze man in staat te stellen een kleine tip te verdienen dus stappen we in. Na 800m kan de auto echt niet meer verder en we vervolgen onze weg te voet. Uiteindelijk bereiken we de waterval. Annabel en May nemen en dipje in het kleine meertje onder de waterval. De terugweg gaat wat makkelijker. Na 1,5 uur zijn we beneden. Onderweg een paar brulapen gestopt. Zeer zaten vlakbij, in de bomen. Ze zijn niet zo groot maar kunnen enorm veel herrie produceren dat over een afstand van het km te horen is.
Thuis gekomen blijkt Pien weer wat opgeknapt. De mannen van de scooters staan ons op te wachten. Even alles testen en rijbewijzen laten zien. Prima. De verzekeringsvoorwaarden zijn glashelder. Als we iets kapot maken moeten we betalen. Na de lunch besluiten we met zijn vieren een ritje te gaan maken. Pien en Bel ieder op een scooter, May en ik op een koffiemolen van 250cc. Superleuke tocht over de grillige weg ( er is maar 1 hoofdweg). We rijden stapvoets. De weg ligt soms bezaaid met stenen en er zitten af en toe steile klimmetjes bij. Opeens is het erg druk op de weg en daaromheen. Er blijkt een honkbalwedstrijd gespeeld te worden. Gezellig sfeertje. Overal langs de hekken en langs de weg staan mensen. We zijn even gestopt om ook wat van deze sfeer te proeven. We rijden nog wat verder en stoppen om wat te drinken. Het is inmiddels 5 uur en we zijn al bijna een uur onderweg. Omdat het om 6 uur donker is rijden we weer terug naar onze b&b. Een geslaagde eerste rit.
Het is dag 4 in Granada en we lopen met onze reisblog een beetje achter op schema. Dat maakt niet uit. Ik zit hier heerlijk onderuit gezakt in een schommelstoel in een oud koloniaal pand met zwembad
Dag 14 dus. We zijn dan voor de tweede dag op het eiland Omotepe. Vandaag gaan we de klim naar de waterval maken en vanmiddag komen ze de scooters en de motor afleveren.
Pien blijft achter. Ze is te ziek om mee te gaan. Haar darmen spelen flink op. We trekken onze wandelschoenen aan. José Luiz gaat mee als gids. Hij neemt ook zijn jongere broer en zus mee. Zij zijn ook nog nooit bij de waterval geweest en zullen straks ook gasten moeten kunnen begeleiden als gids. Bepakt met 2 flessen water en ingesmeerd tegen de muggen vertrekken we. Het blijkt een waanzinnig mooie en zware klim van 5km lang en met stijgings percentages van meer dan 30% . Na ruim een kilometer wordt ons een lift aangeboden. We zijn niet te beroert om deze man in staat te stellen een kleine tip te verdienen dus stappen we in. Na 800m kan de auto echt niet meer verder en we vervolgen onze weg te voet. Uiteindelijk bereiken we de waterval. Annabel en May nemen en dipje in het kleine meertje onder de waterval. De terugweg gaat wat makkelijker. Na 1,5 uur zijn we beneden. Onderweg een paar brulapen gestopt. Zeer zaten vlakbij, in de bomen. Ze zijn niet zo groot maar kunnen enorm veel herrie produceren dat over een afstand van het km te horen is.
Thuis gekomen blijkt Pien weer wat opgeknapt. De mannen van de scooters staan ons op te wachten. Even alles testen en rijbewijzen laten zien. Prima. De verzekeringsvoorwaarden zijn glashelder. Als we iets kapot maken moeten we betalen. Na de lunch besluiten we met zijn vieren een ritje te gaan maken. Pien en Bel ieder op een scooter, May en ik op een koffiemolen van 250cc. Superleuke tocht over de grillige weg ( er is maar 1 hoofdweg). We rijden stapvoets. De weg ligt soms bezaaid met stenen en er zitten af en toe steile klimmetjes bij. Opeens is het erg druk op de weg en daaromheen. Er blijkt een honkbalwedstrijd gespeeld te worden. Gezellig sfeertje. Overal langs de hekken en langs de weg staan mensen. We zijn even gestopt om ook wat van deze sfeer te proeven. We rijden nog wat verder en stoppen om wat te drinken. Het is inmiddels 5 uur en we zijn al bijna een uur onderweg. Omdat het om 6 uur donker is rijden we weer terug naar onze b&b. Een geslaagde eerste rit.
Dikke kus voor jullie allemaal XXXX
Brulaap Jossie